Pupo Tomanović i Martin Martinović bili su prvi kinooperateri u Nikšiću. Tih 50-tih godina prošlog vijeka u Nikšiću je najznačajnija i najzastupljenija vrsta zabave bila odlazak u bioskop-kino. Filmovi na ogromnim trakama dopremani  su poštom, a o kvalitetu projekcije brinuli su Pupo i Martin.

Postojalo je nekoliko bioskopskih sala:. Pionirska sala, Kino Kultura, Dom sindikata željezare i Dom armije koje su ugošćavale filmofile grada pod Trebjesom.U vrijeme kada je Nikšić imao četiri bioskopa, Beograd je imao samo jedan.

U slikama sa velikog filmskog platna mogli su uživati i oni koji su boravili u bolnici “Brezovik”, zahvaljujući manjim kinopunktovima.

Pupo je bio izuzetno muzički nadaren pa je čitav svoj život, uz  porodicu i posao, posvetio muzici. Bio je član i solista KUD „Zahumlje“, član VIS-a koji je godinama zabavljao goste u Nikšićkim kafanama.Stariji nikšićani pamte Pupovo izvođenje arije „O sole mio“ i tada popularne meksičke pjesme Mama Huanita.

Penzionerske dane Pupo je provodio uz muziku i gitaru, imao je lijep i snažan glas sve do kraja života.