Vukman Otašević, čuveni crnogorski pjesnik,  rođen je  1935. godine u Gornjoj Ržanici. Ranu mladost proveo je u Gornjoj Ržanici. Gimnaziju je učio u Beranama i Peći, a Fakultet žurnalistike završio je u Beogradu.

U Nikšiću je proveo najplodonosniji i najveći dio svog života i radne karijere, te tako postao nezamjenljiva i autentična ličnost nikšićke kulturne scene. Svoj autoritet i poznantva neskromno je uložio u osnivanje i rad „Nikšićkih književnih susreta“, jedne od najznačajnijih književnih manifestacija u ondašnjoj Jugoslaviji.

Napisao je, između ostalog, sljedeće knjige poezije: “Molitve i šumorenje”, “Protiv tišine”, “Od zlata vješala”, “Beskraj polje”, “Balada o konjaniku”,”Izabrane pjesme”, “Čaša plamena”, “Luna kula”, “Polimski noćnik”, pet izdanja “Vijavice” (i šesto na rumunskom jeziku), tri izdanja „Perona“ i dva izdanja zbirke “U tamnom krugu”, kao i “Nostalgijom za cvijetom” (na itaijanskom jeziku). Otaševićeva poezija je prevođena i na ruski, francuski, engleski, njemački, španski, češki, poljski, bugarski, turski, grčki, kineski, jermenski, slovenački, makedonski i albanski jezik.

Dobitnik je više nagrada za poeziju i to: “Risto Ratković”, “Marko Miljanov”, “Petar Kočić”, “Laza Kostić”,”Sveti Sava”, “Radovan Zogović”, nagrade oslobođenja Nikšića “18. septembar”, a dobitnik je i Velike internacionalne nagrade, koju mu je na Festivalu svjetske poezije u Rumuniji 2001. godine, dodijelila Akademija poezije svijeta Istok – Zapad.

Preminuo je u Nikšiću 2010. godine.